Het strand ligt mooi aan het einde van de ruime grasvlakte waardoor het hele eiland op natuurlijke wijze overloopt in het Oosterdok. Voor zandhaters is er een stenen trap.
De bebouwing is een verhaal apart. Ik ben normaal al geen groot voorstander van historiserend bouwen, maar dit is, zoals Suen het zelf ook noemt, regelrechte kitsch. Dat dit soms heel verrassend kan werken zien we in Zaandam waar een hotel met gestapelde Zaanse huisjes is gebouwd. Maar in dit geval is het weinig origineel. De plaatsing van de bouwvolumes langs de spoorzijde vind ik wel erg goed gekozen, maar ik zou hier eerder kiezen voor een meer gevarieerde afwisseling van ontwerpen zoals bijvoorbeeld op het Java-eiland of in de Westelijke Houthavens.
De grote blokken langs de Kattenburgerstraat zijn een ware aanslag op de bebouwing aan de andere kant van de straat. Megalomane kazernebouw naar mijn mening. Laat daar gewoon het depot van het Scheepvaartmuseum en het blok van de Marechaussee staan. Naast die geplande blokken staat echter een gebouw wat me wel aanspreekt. Een soort markthal waarvan de functie niet in het ontwerp vermeld wordt, maar waarin wat mij betreft iets vergelijkbaars als De Hallen in Oud-west zou kunnen komen. Food, cultuur en overdekte evenementen. Het gebouw staat mooi in de ruimte en men kan eventuele activiteiten uitbreiden naar het park.
Al met al geen slecht ontwerp door de goede indeling van het terrein.
De Nederland
Student: Matt Suen
For centuries, the Marine Etablissement site has existed in the heart of Amsterdam as a
blank on a map. As part of national defense, its status as a secure location meant that
the public rarely ever got to see it and despite its public location, is mostly forgotten
to most Amsterdammers. Given an increasingly likely scenario of the Royal Dutch
Navy giving up the site (today mostly used for just light exercises, recruitment, and
state events), a radical new master plan would have to be proposed which would be
captivating enough to convince the public, feasible enough to entice a developer, and
sound enough to weather the politics. De Nederland takes its cues from the whole of
the Netherlands. The core idea is to give the public back the public realm. It becomes
quickly evident when looking at Holland’s famed canals that water acts as the space in
which the public engages with each other. The canal to the Dutch is the street to any
other and thus, it was intended that the original section of water (which was filled in
during the construction of the IJ-Tunnel) would be given back to the city as a public park
while the rest of the site (which had always existed as built naval base) would be used
for private development. The designed permutation here suggests that the majority of
the site be allocated to residential units of various types as economic conditions do not
favor high concentrations of retail or commercial space at that location. The image of
the Netherlands is presented as a kitsch interpretation of various Dutch artifacts from
polders, canals, and dikes to Delft porcelain houses one can buy from the many tourist
oriented gift shops which line the historic quarters of Dutch cities.
